Diagnozowanie SM – jak przebiega

Nie ma takiego rodzaju badań laboratoryjnych, które byłyby typowe tylko dla tej choroby. Laboratoryjną analizę próbki płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) wykonuje się celem potwierdzenia obecności prążków oligoklonalnych w PMR. Jeżeli znajdują się one w płynie mózgowo-rdzeniowym, zaś nie ma ich w surowicy krwi, świadczy to o reakcji immunologicznej toczącej się w układzie nerwowym. Stwierdzenie obecności prążków oligoklonalnych w PMR nie jest jednak jednoznaczne z postawieniem rozpoznania stwardnienia rozsianego, ponieważ zdarza się to również w przypadku innych chorób układu nerwowego.

Dla postawienia diagnozy stosuje się także inne badania, m. in. badanie potencjałów wywołanych – wzrokowych, słuchowych i somatosensorycznych (stymulacja czuciowych nerwów obwodowych) – czyli zapis elektrycznej aktywności kory mózgowej po stymulacji bodźcami. W badaniu wzrokowych potencjałów wywołanych wykorzystuje się bodziec świetlny lub szachownicę na ekranie monitora. W badaniu słuchowym bodźcem jest dźwięk o określonej częstotliwości podany przez słuchawki. W badaniu somatosensorycznym stymuluje się ośrodkowy układ nerwowy przy pomocy pola magnetycznego i sprawdza odpowiedź mięśni.

Kryteria McDonalda z 2017 roku¹, uwzględniając ilość i lokalizację rzutów choroby, a także ilość, lokalizację oraz aktywność zmian demielinizacyjnych uwidocznionych w badaniu rezonansu magnetycznego oraz ewentualną obecność prążków oligoklonalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym, definiują, kiedy można postawić rozpoznanie stwardnienia rozsianego.