Jak postępuje w czasie stwardnienie rozsiane

Ponieważ wczesne rozpoznanie choroby i rozpoczęcie terapii pozwala ograniczyć jej skutki, ważne jest, by nie lekceważyć żadnych objawów, a także – sygnalizować lekarzowi podstawowej opieki zdrowotnej swoje podejrzenia. Leczenie objawowe i brak skierowania na dalsze badania oznaczają stratę czasu, czasem nawet kilku lat.

Chociaż istnieją łagodne postaci stwardnienia rozsianego, gdy po jednym lub dwóch rzutach choroba się wycofuje, to w momencie, gdy choremu stawiana jest diagnoza, ani lekarz, ani pacjent nie są w stanie przewidzieć, jaką formę przybierze dany przypadek. Już na wczesnym etapie może dojść do uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, które pozostaną niedostrzegalne – bezobjawowe, lecz będą kumulować się w czasie i powodować niepełnosprawność. Oznacza to, że choroba może postępować nawet, jeśli pacjent czuje się dobrze. Bez odpowiedniego leczenia u większości osób postać rzutowo-remisyjna, po 15-20 latach¹ przejdzie do postaci wtórnie postępującej.

Oprócz rozwoju niepełnosprawności, postępowanie choroby i uszkodzeń w obrębie ośrodkowego układu nerwowego może skutkować problemami psychicznymi, np. depresją. Wczesne wprowadzenie adekwatnego leczenia może wydłużyć czas do kolejnego rzutu, ograniczyć uszkodzenia i zwolnić tempo postępowania choroby.