Przejdź do treści strony

Życie z SM

Szacuje się, że w Polsce na stwardnienie rozsiane choruje około 45 tysięcy osób. Chociaż każdy przypadek tej choroby jest inny, pewne doświadczenia i przeżycia są wspólne dla wielu pacjentów. Na co zwracać uwagę, by prowadzić satysfakcjonujące życie mimo utrudnień spowodowanych chorobą? Jakie elementy życia codziennego mogą się zmienić i jakie czynniki należy uwzględnić, planując swoją aktywność? Stwardnienie rozsiane to choroba przewlekła, warto więc przygotować się na pewne wyzwania, z którymi chorzy i ich bliscy często muszą się zmierzyć.

Życie z SM

U wielu osób chorych na stwardnienie rozsiane pojawia się depresja. Szacuje się, że nawet 50%2 chorych może zostać dotkniętych tym zaburzeniem. Wysokie ryzyko rozwoju depresji dotyczy także tych pacjentów, u których objawy przebiegają w łagodny sposób. Wiele z tych przypadków pozostaje niezdiagnozowanych i nieleczonych, a przecież depresja ma ogromny wpływ na jakość życia osoby chorej, a także – jej bliskich. Oprócz depresji, wśród chorych na stwardnienie rozsiane występują stany lękowe. Ich przyczyną jest głównie stres, wywołany przez świadomość choroby. Czynnikiem dodatkowo zwiększającym obciążenie psychiczne jest brak możliwości przewidzenia dalszego przebiegu choroby u konkretnego pacjenta.

Stwardnienie rozsiane ma także poważne skutki emocjonalne i społeczne. Właśnie dlatego tak istotne jest aktywne życie – zawodowe, rodzinne, utrzymanie kontaktów z bliskimi i znajomymi, rozwijanie swoich pasji i zainteresowań. Otwarcie się na ludzi jest istotne dla utrzymania funkcji i sprawności życiowych. Kontakty z innymi, także te związane z aktywnością zawodową, wpływają na sprawność psychiczną chorego, rzutują na jego samoocenę i samopoczucie.

Ciągła mobilizacja jest dla chorego męcząca, stąd duża rola rodziny, która może służyć wsparciem w trudnych chwilach. Bliscy, którzy posiadają rzetelną wiedzę na temat choroby – są przygotowani na zmiany, które niesie ona za sobą. Chociaż każdy przypadek jest inny i przebiega w odmienny sposób, edukacja pomaga zrozumieć nową sytuację i odpowiednio reagować.

Dla chorego ważna jest rozmowa, możliwość podzielenia się swoimi obawami czy przeżyciami z kimś bliskim, wspierającym. W stwardnieniu rozsianym może pojawić się tendencja do izolacji, zamykania się w sobie, odsuwania się od życia. Gdy choroba staje się tematem tabu – dotknięta nią osoba zostaje sama z problemem. To właśnie bliscy dostarczają codziennej motywacji do działania. Inną ważną rolą osób wspierających jest reagowanie w sytuacji, gdy chory wydaje się potrzebować pomocy specjalisty – psychiatry czy terapeuty. Roli relacji międzyludzkich jako elementu radzenia sobie z chorobą i walki z różnymi przeciwnościami nie sposób jest przecenić!

 

1. Jacyna i wsp.  Medical Studies/Studia Medyczne 2018; 34 (1): 9-14  DOI: https://doi.org/10.5114/ms.2018.74817. Ilość chorych z rozpoznanym SM wyniosła w Polsce 43 459 w 2016 roku i od ok. 5 lat utrzymywała się na zbliżonym poziomie.
2. ​​​https://ptsr.org.pl/strona/101,depresja-w-sm

 

Biogen-126601

Podejrzewasz SM u siebie lub bliskiej osoby?

Wypełnij nasz kwestionariusz i sprawdź, czy możesz znajdować się w grupie ryzyka.

Przeczytaj inne nasze artykuły

Zdrowe odżywianie w stwardnieniu rozsianym

Aktywność fizyczna a SM

Stwardnienie rozsiane a ciąża